Soft Power ของเกาหลีใต้ สำหรับ นโยบาย Soft Power ที่นำโดยรัฐบาลของเกหาลีใต้นั้นเป็นการสร้างกลยุทธ์ทางเศรษฐกิจ
สู่การทูตสาธารณะและอะไรคือปัจจัยสำคัญที่นำไปสู่การขยายตัวของความนิยมทางวัฒนธรรมของเกาหลีใต้ ผู้เชี่ยวชาญบางคนประเมินความสำเร็จของกระแสเกาหลี ซึ่งเป็นการเติบโตอย่างรวดเร็วของอุตสาหกรรมวัฒนธรรมของเกาหลีใต้และการส่งออกตั้งแต่ช่วงปลายทศวรรษที่ 1990 อันเป็นผลจากการสนับสนุนขององค์กรของรัฐบาลเกาหลีใต้ ความจริงที่ว่ารัฐบาลเกาหลีใต้ได้จัดตั้งวัฒนธรรมต่างๆ
โดยนโยบายที่เป็นยุทธศาสตร์ทางเศรษฐกิจ นโยบายดังกล่าวได้กลายเป็นเครื่องมือทางการทูตของประชาชนในเวลาต่อมา โซลเริ่มใช้อุตสาหกรรมวัฒนธรรมเพื่อกระตุ้นการเติบโตทางเศรษฐกิจ และเริ่มกำหนดนโยบายวัฒนธรรมที่แข็งขันในทศวรรษที่ 1990 มีเรื่องราวที่โด่งดังเกี่ยวกับกรณีที่คณะกรรมการที่ปรึกษาประธานาธิบดีด้านวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีเสนอต่อประธานาธิบดีคิม ยองซัม
เกี่ยวกับศักยภาพการส่งออกของอุตสาหกรรมวัฒนธรรม ซึ่งคณะกรรมการได้ชี้ให้เห็นข้อเท็จจริงที่ว่าภาพยนตร์ฮอลลีวูดเรื่อง Jurassic Park สร้างขึ้นในฐานะ มีรายได้มากเท่ากับการส่งออกรถยนต์ฮุนได 1.5 ล้านคันไปต่างประเทศ15 ตั้งแต่นั้นมา รัฐบาลเกาหลีใต้ได้แนะนำและกำหนดนโยบายที่หลากหลายเพื่อสนับสนุนอุตสาหกรรมเชิงวัฒนธรรม
โดยเน้นกลยุทธ์เศรษฐกิจที่เน้นการส่งออกเป็นหลัก ตัวอย่างเช่น ฝ่ายบริหารของ คิมแดจองเริ่มต้นในปี 1998 ได้ประกาศแผนพัฒนา Hallyu Industry Support Development Plan โดยมีเป้าหมายเพื่อเพิ่มมูลค่าของอุตสาหกรรมวัฒนธรรมของเกาหลีใต้ ในขณะนั้น คณะบริหารของ Kim ได้ขยายงบประมาณสำหรับอุตสาหกรรมวัฒนธรรมจาก 14 ล้านเหรียญสหรัฐในปี 1998 เป็น 84 ล้านเหรียญสหรัฐในปี 2001
ในทำนองเดียวกัน ฝ่ายบริหารของ ฮยอนโรมูก็เพิ่มเงินอุดหนุนสำหรับสตาร์ทอัพด้านวัฒนธรรม16 รัฐบาลยังได้ลงทุนในโครงการริเริ่มดังกล่าวเพื่อปรับปรุง บรรยากาศอุตสาหกรรมวัฒนธรรมและออกกฎหมายคุ้มครองตลาดวัฒนธรรมภายในประเทศ ตัวอย่างเช่น มีกฎหมายพื้นฐานสำหรับอุตสาหกรรมวัฒนธรรมในปี 2542
การจัดตั้งสำนักงานวัฒนธรรมและเนื้อหาในปี 2544 และพระราชบัญญัติการพัฒนาอุตสาหกรรมเนื้อหาดิจิทัลออนไลน์ในปี 2545
นอกจากนี้ กฎหมายส่งเสริมภาพยนตร์ปี 2538 มีวัตถุประสงค์เพื่อปกป้องเกาหลีใต้ อุตสาหกรรมภาพยนตร์ในประเทศผ่านการดำเนินการรักษาโควตาหน้าจอ17 อย่างไรก็ตาม รัฐบาล ลีมงบัก ได้เปลี่ยนทิศทางของนโยบายวัฒนธรรมจากกลยุทธ์ที่เน้นด้านเศรษฐกิจเป็นกลยุทธ์การสร้างแบรนด์และความสามารถในการแข่งขันของประเทศ
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง แนวคิดของ “Global Korea” ภายใต้การบริหารของ Lee ได้รวมเอาความคิดริเริ่มทางเศรษฐกิจ การเมือง อุดมการณ์ และวัฒนธรรม เพื่อสร้างเอกลักษณ์ประจำชาติของเกาหลีใต้ในฐานะ “ที่มุ่งเน้นอนาคต ความหลากหลายทางวัฒนธรรม และวิสัยทัศน์”18 สมุดปกขาวทางการทูตที่เผยแพร่ในปี 2010
ได้อธิบายถึง อำนาจอ่อนเป็น “มีความสำคัญมากขึ้น; วัฒนธรรมได้กลายเป็นองค์ประกอบที่ขาดไม่ได้ของความสามารถในการแข่งขันของประเทศและทรัพยากรทางเศรษฐกิจที่สร้างมูลค่าเพิ่ม เพื่อให้ทันกับสภาพแวดล้อมของโลกที่เปลี่ยนแปลงนี้ เกาหลีได้นำการทูตเชิงวัฒนธรรมมาใช้เป็นเสาหลักใหม่ของการประกอบการทูตของประเทศ”19
นอกจากนี้ ฝ่ายบริหารของลียังดำเนินการสภาประธานาธิบดีว่าด้วยการสร้างแบรนด์แห่งชาติสำหรับการทูตสาธารณะ และเปลี่ยนจุดเน้นของนโยบายวัฒนธรรม สู่แนวทางตามแนวคิดของพลังอ่อน หลายคนมองว่าวิธีนี้เป็นวิธีที่มีประโยชน์ในการพัฒนาเศรษฐกิจและการทูต รัฐบาลมองว่ากระแสเกาหลีเป็นแหล่งรายได้ใหม่ผ่านการส่งออกและการท่องเที่ยวที่เพิ่มขึ้น
สิ่งนี้มีความเกี่ยวข้องมากขึ้นเมื่อกระแสเกาหลีขยายตัวรวมถึงการส่งออกอื่นๆ เช่น เกมออนไลน์ ผลิตภัณฑ์เสริมความงาม และแฟชั่น กระแสเกาหลีกลายเป็นองค์ประกอบสำคัญของ soft power20
สนับสนุนเนื้อหาโดย มั่งมีหวย
